Kynjaverur 

Vampírur eru reyndar til í lífríkinu þó margir haldi ekki, þær eru tegund af leðurblökum en hér á eftir ætlum við ekki að tala um þær vampírur heldur, vampírurnar sem hafa lengi lifað sem goðsagnir víða um heim.

 

Uppruni vampíra er á 17 og á 18 öld í Austur Evrópu, en síðan færðust sögusagnirnar til Þýskalands og Englands þar sem ýmsu var bætt við og breytt. Orðið vampire kom árið 1734. Á árunum 1725-1732 voru menn farnir að drepa vampírur.  Elstu merki um mannadráp vegna gruns vampírur er 800 ára gömul beinagrind sem fannst í Rúmeníu með járnstiku í gegn um sig miðja. Í Búlgaríu hafa yfir 100 beinagrindur fundist með stiku í gegnum sig miðja eða hluti úr málmi.

 

Almenna skilgreiningin á vampíru er mannvera sem hefur risið upp frá dauðum og nærist á blóði manna til þess að viðhalda sér „lifandi“. Vampírur hafa rosalega mörg einkenni en þó eru algengustu einkennin eru að þær þola þær ekki sólarljós, þær leggja sig í kistu á daginn, þola ekki hvítlauk né silfur einkum krossa, vígt vatn og eld .

 

Eina leiðin til þess að drepa þær er að reka viðarstiku í gegnum hjarta þeirra. Þetta er þó margbreytilegt eftir heimildum og segja sumir að vampírur glitri í sól og hafi enga spegilmynd. Sumir halda því fram að vampírur geti eignast afkvæmi og kallast þau dhamir. Dahamirnar eru athyglissjúkar en lifa oftast bara sem náætur.                                                                                                                                                                                          Frægasta vampíran í heiminum er eflaust Drakúla greifi sem er aðal sögupersónan í skáldsögu írska rithöfundarins Bram Stokers. Bókin kom út árið 1897, hún á margt sameiginlegt með gotneskum–sögum.